Toen de neogotische Sint-Anna en Joachimkerk op Linkeroever door zandopspuitingen in een metersdiepe put kwam te liggen en steeds vaker overstroomde, werd het noodzakelijk om een nieuwe kerk te bouwen.
De ontwerpopdracht volgde kort na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), dat de liturgie wilde moderniseren en actieve deelname van de gelovigen wilde bevorderen. Dat had ook invloed op de kerkarchitectuur. Zichtbaarheid, laagdrempeligheid en soberheid werden belangrijk. Het ontwerp van Jos Ritzen weerspiegelt de zoektocht naar een nieuwe kerktypologie die aansluit bij de doelstelling van het Tweede Vaticaans Concilie. De waaiervormige kerkruimte heeft een hellende vloer en plafond, waardoor de focus op het altaar ligt. Daarrond zijn in een boog nevenruimten aangebracht met onder andere een week- of winterkapel en tal van andere ruimtes. De kerk was ook ontworpen als een ontmoetingscentrum, met ruimten voor niet-liturgische activiteiten van de parochiegemeenschap. Zo bevat de kelder ook een grote polyvalente zaal. De kleinere lokalen zijn nu technische ruimtes.

MAAT_WERK architecten is aangesteld voor het isoleren van de daken en het vernieuwen van  de dakbedekking.